stralend stonden ze nog in het veld
resten van het ongekend geluk
alsof van Gogh de kopjes
met penseel had aangeraakt
men zag mijn steelse blik
naar deze zondagskinderen
liefdevol en warm
nog enkele rijen dik
en in gedachten had ik al
een zeldzaam mooi boeket gemaakt
de boer had reeds de mooiste
bij de veiling ingebracht
liet mijn lief welwillend zich
tussen ’t gele goud begeven
hij net als de bloem
symbool van kracht
sneed voor mij
vitaal de armen vol
persoonlijk schoon gemaakt
heeft hij opnieuw mijn hart geraakt
nu staan twee bloemen
nog te stoeien in de avondzon
hebben goedlachs onverwachts
nieuwe nuances aangebracht
Frouke Bienefelt