Troost, bemoediging, verbondenheid en al het andere dat corona ons als keerzijde van de medaille van … kan bieden. Het kon niet uitblijven dat daar inspiratie uit wordt geput. Proza en poëzie dat daarover binnenkomt delen we graag:
Zouden de bomen
schreeuwen in verlatenheid
Zouden ze hun armen spreiden
door dankbaarheid
Zouden ze nu vrij zijn
door falend beleid
De straten verlaten
een onzichtbare vijand
waart hier rond
Maar de lucht is reiner
en geurt naar jasmijn
Magda Haan
Corona, een krans van licht?
Het jaar 2020…ik had er naar uitgezien omdat het getal zo mooi was en ik daarnaast graag ergens naar uitzie. Ik was nooit een echte liefhebber van rekenen, maar wel gevoelig voor mooie getallen. Bij de afgelopen jaarwisseling dacht ik nog; wie weet wordt dit wel een bijzonder jaar. Bijzonder is het geworden en chaotisch en verwarrend en wat nog meer, weet niemand. Ik had er weleens van gehoord: corona. Een of andere lichtkrans rondom de zon onder bepaalde omstandigheden. Nu weet ik inmiddels ook een andere definitie; een tot nu toe ongekende virusziekte die de hele wereld over raast. Er is geen ontkomen aan en iedereen, ja iedereen, heeft er meer of minder mee van doen. Alles waar we klakkeloos van uitgingen kwam op losse schroeven te staan en niemand weet nog hoe dit alles gaat aflopen, morgen niet of volgende week, volgende maand en later niet.
Het zou begonnen zijn hier ergens in de buurt van Tilburg en dat haalde direct die werkelijkheid heel dichtbij. Mensen werden ziek, soms heel ziek en soms wat minder. Ik begon met het afzeggen van allerlei afspraken voor het geval dat en binnen de kortste keren was het maken van afspraken helemaal niet meer vanzelfsprekend, sterker nog er kwamen allerlei regels en voorschriften en dat in een land waar mensen zich niet zoveel laten gezeggen. Nederlanders zijn door de bank genomen best aardig, maar erg volgzaam…mwah, dat ligt een stuk gevoeliger. Toch moesten we het worden, corona verlangde dat van ons. Ook eiste het een nieuwe aanpak van onze A.P.’s. U weet wel die types, die velen van ons hebben: de automatische piloten. De gewoonten die ons doen indutten, omdat we het zo goed weten hoe het moet. Wel zonder al teveel nadenken graag, want dat scheelt tijd en investering. Corona grijnst en zet ons op scherp. Voorlopig einde aan vanzelfsprekendheden. Met name voor hen die keuzes moeten maken over mensen die heel ziek zijn geworden. Die beginverantwoordelijkheid krijgen en de eindverantwoordelijkheid houden. Moeten kiezen van; zij wel, hij niet. Die route vertrouwen en twijfelen over een andere. Weten dat het uit de hand kan lopen of beheersbaar blijkt. Keuzes moeten maken die goed lijken, maar anders uitpakken. Vele uren moeten maken. Doorgaan en moe worden. Op nieuw beginnen en verdergaan. Hoe zal het zijn overmorgen en in mei van 2020?
Men ging hamsteren, omdat angst dat influisterde. De kwetsbaren werden kwetsbaarder en anderen bleken heel vindingrijk. Er zijn nieuwe initiatieven opgestart en creativiteit brengt mogelijkheden waar we blij en goed van worden. Los van onze automatische piloten zijn we ook meer medemens geworden. We kunnen erover horen en lezen. Het geeft troost en bemoediging. De lichtvolle zijde van corona. De andere kant is de kant van verlies en rouw en ook daar zijn God dank mensen te vinden, die in beweging komen voor elkaar en dan wordt het donker beter uit te houden.
Het jaar 2020…we gaan het nooit meer vergeten.
© Meggy van Oudenhoven
zomaar op 20 maart
het is een gure grijze lentedag
met zwervende oostenwinden
hij zal daar nu niets van vinden
met zijn bos tulpen en bevroren lach
zij keek vol tederheid naar hem en zag
veel meer dan die zomaar passeerden
tegen de wind in liepen of omkeerden
alsof er gedicteerd werd: ja het mag
hij was gevangen in gedachtestromen
zij liet hem naar zich toekomen
niet verder dan tot anderhalve meter
zijn gezicht ontdooit – voelt stukken beter
essentie herschikt hun beider pose
en zijn tulpen worden rode rozen
Niels Snoek
aha,
dat is het
koop wat nodig is
ja, maar dan nog
wat als ik
wat een zorgen
wat een paniek
wat
wat
wat
een reële situatie
als ik straks
ach schiet toch op
zonder de zaak
te bagatelliseren
hoor en lees ik
de ernst van de situatie
bedenk dan
dat nu iedere dag is
die steeds
opnieuw begint
Anne Hanse
Het Corona virus
laten we bidden
voor een wereld die schreidt
voor de mensheid die lijdt
laat ons bidden
laten we bidden
voor een overheid
die streeft naar een
goed antivirus beleid
laat ons bidden
laten we bidden
voor de ouderen en zieken
thuis verpleegd of in de klinieken
laat ons bidden
laten we bidden
voor verzorging en verpleging
hun zorg komt in het geding
laat ons bidden
Laten we bidden
voor onze kinderen
en voor onze kleinkinderen
laat ons bidden
laten wij bidden
eerlijk en oprecht
dat we met uw hulp, oh Heer
winnen dit gevecht
laat ons bidden.
Heer ontferm U over ons
Mieke van den Tol
naastenliefde
tussen nacht en dageraad
wordt gezwegen en gepraat
zorgvuldig en met liefde
tussen sluimerslaap en waken
daar waar handen harten raken
geeft men zorg en liefde
tussen duisternis en licht
onzekerheid en inzicht
geeft men rust en liefde
tussen tijd en eeuwigheid
is men mensen toegewijd
met respect en liefde
in elk huis een thuis zijn
waar kleine dingen groot zijn
rest dankbaarheid
voor zoveel medemenselijkheid
Frouke Bienefelt
