Tijdens mijn werk liep ik door de gangen van het verpleeghuis en zag daar bewoners in rolstoelen met familie.
Ik vroeg me zomaar af hoe deze bewoners waren toen ze nog niet in deze hulpbehoevende en afhankelijke situatie waren beland.
Hoe ze waren als echtgenoot of echtgenote, kind of opa of oma.
Voordat ze getroffen waren door een beroerte, een ongeluk enz.
Er is toch een leven voorafgegaan aan die opnames, tijd in hun eigen woonomgeving of ziekenhuis.
We zien ze nu soms halfzijdig verlamd, slecht sprekend of helemaal niet meer in staat om te spreken. Dementerende ouderen in verschillende fases, sommigen die nog heel goed ogen, anderen met dwaalgedrag of nog erger, helemaal in hun eigen wereld. Wie zijn/waren die mensen achter die mensen die we nu zien? Ze zijn meer dan we zien!!
Ik zag in de dame van kamer 4, de zorgzame wijkzuster, vroeger had je er maar een paar per dorp. Ze had aanzien door haar kundigheid en resolute optreden en in de hal liep een cliënte die maatschappelijk werkster was geweest. Meneer Jos had een boekhoudkantoor geleid met acht werknemers, dit wist ik door de verhalen en foto’s van familie.
Zie de mens achter de mens!
Magda Haan