Nu het Mandoline-orkest is gestopt is het tijd voor een herinneringspagina. We hebben aan diverse concerten mogen meewerken.
Op 7 juli 2015 in de Remonstrantse kerk
Opening:
Anne Hanse met gedicht over Troubadours
troubadour
minnestrelend
zonder broodheer
maak ik muziek
vertel daarbij
verhalen in het kort
van wat gisteren
bij de buren
is gebeurd
gedichtjes over de liefde
van de jonkvrouw
met zijn knecht
vraagt de meester
mij te zingen
bedenk ik ter plaatse
de woorden
gevangen in noten
fantaseer ik
hoe dat zal klinken
luister maar
we spelen het spel
wat na afloop
wordt betaald
met wijn en brood
Estampida begint met:
1. Afeccion – Marcel Lahaye
2. Gedicht (het Franse hof) – Catherine van Vliet
Het hof wacht in de spiegelzaal
tot het balfeest begint
gasten kijken om zich heen
plafonds en muren rijkelijk
beschilderd vertellen over
de geschiedenis van het land
spiegels weerkaatsen het licht
van goud en kristallen kandelaars
hofdames agiteren hun sierlijke waaiers
aan de hand en praten onder elkaar
over de grootsheid van het paleis
de sprookjesachtige tuin met
vijvers, fonteinen, doolhof
openluchttheater en
Grieks-Romeinse beelden
bedoeld om te schitteren
afspiegeling van het paradijs… Versailles
de jonge Koning Louis
l’état c’est moi – bestuurt, zonder premier
het Franse volk en de wereld van de kunst
gecharmeerd door diverse muzikale
talenten steunt Koning Louis
de Italiaanse componist Lully
verleent hem aanzienlijke privileges
in de uiting van zang, muziek
toneel en dans
nieuwe strijkers en blaasinstrumenten
toegevoegd aan het Koninklijke orkest
het tempo van het gebruikelijke
langzaam en statig bewegen versnelt
menuet en opera in het Frans
recitatieven dichterlijk verwoord
in een symfonie van sfeer en actie
bekoren hof en koning
Le Ballet de la Nuit begint
Monsieur de Lully en Koning Louis
treden samen op
in de rol van opgaande zon
geheel goudkleurig geschminkt
beweegt en danst de Zonnekoning
ingewikkelde passen op de maat
van violen, fluiten, klavecimbel en
viola da gamba
le roi danse … le roy s’amuse
3. Le Roi s’amuse in het geheel – Léo Delibes (1836-1891) – bew. Philippe Meunie
4. Gedicht (Romantiek) – Mieke van den Tol
Romantiek
Toen ‘k keek in jouw lachende ogen,
en kuste je lonkende mond.
voelde ik mij zozeer bewogen.
’t was een vonk die jij naar mij zond.
Mijn hartje ging steeds sneller kloppen.
het was of ik weer was ontwaakt.
we waren niet meer te stoppen,
jij hebt mij in ’t diepste geraakt.
Ik heb mij aan jou toen verloren,
met mijn lichaam en hart tegelijk.
Ik wil alleen nog aan jou toebehoren
Ik ben gelukkig, en voel mij zo rijk.
Twee mensen, elkander gevonden.
een wonder, zo heerlijk maar wààr.
’t gebeurde in enkele seconden.
wij zagen en vonden elkaar.
5. Recuerdos de la Alhambra – Francisco Tarrega (1852-1909) – bew. K. Harris / M.Ludemann
6. Romance – Chr. Mouter
7. Divertimento – Bruno Kohaut – bew. Bruno Henze
8. Gedicht (Filmmuziek) – Niels Snoek
once upon a time in the west
mannen van wraak
eer, geweld en dood
getaande gezichten
oren – gespitst op geluid
ogen – die niet knipperen
lichten op in de schaduw
onder breedgerande hoeden
tanden knarsen
of net niet
verbeten verbijten zij zich
mannen van wraak
wie zal er nog leven
bij het laatste shot van Leone
de laatste klanken van Morricone
de aftiteling van levenden
maar vooral van doden
in het verre westen
waar het eens begon
op het verlaten station
met kijken, wachten
en wraak
9. Once upon a time in the west – E. Moricone arr. Jan Wolters
10. Dances with Wolves – John Barry arr. Jan Wolters ?
11. Gedicht (Dreaming) – Greta Lugtmeier en Marian Kortekaas
tussen pilaren
strijkt een besnaarde viool
muziek in de dop
muziek in de dop
ge-com-po-neer-de noten
het gestreelde oor
het gestreelde oor
ziet sluimerende beelden
vage contouren
vage contouren
omlijnde hete steppen
rondtrekkende mens
rondtrekkende mens
schommelde eilanden
schepen der woestijn
schepen der woestijn
van dorp naar nederzetting
deinen door het zand
deinen door het zand
als zangerige noten
overspoelen mij
overspoelen mij
zo zoekende naar mijn houvast
rinkelt de wekker
12. Yume – Katsumi Nagaoka
Bij het concert op 23 april 2016 in de Exoduskerk las o.a. Frouke Bienefelt het volgende gedicht voor:
Vaya Condios Estampida
de zon danst door de straten
lichtvoetig langs de muren
naar de ontmoeting op het plein
waar de vezels van de ledematen
en snaren van de bandurria
éénstemmig strak gespannen zijn.
de lucht trilt zachtjes
op de tokkelende tonen
verlangend naar de hartstocht
in het gezamenlijk spel
waar elke noot de passie voedt
tot in de diepste deling
van de Flamingo cel
met eelt op ziel en vingertoppen
wordt het ritme snel en vurig
ongedurig als het getrappel van het paard
dat stampend stof en stemming spreidt
voor reizigers in aanbidding
een klankbord naar de eeuwigheid
als het verhaal vertelt is
elke noot de reis gemaakt
heeft de liefde voor de Maagd Maria
wonderlijk ieders hart geraakt
stil wordt het in de straten
de pelgrims verlaten verkwikt het plein
groetend vaya condios
ga met God
laat Hij u nabij zijn
Programma 21 april 2018
• Bist Du bei mir – J.S. Bach arr. C. Noordzij
• 3 Movements – Robert Schulz
• Prelude & Tune – The Easy Life
• Becalmed & At Sea
• Children’s Game
• CapriccioHans Gál
Blokfluitensemble Cunando
• Abdelazer – H. Purcell
• Rondou
• Menuetto
• Air
• Gigue
• Gedicht door Catherine van Vliet -Saivres
Vera, Vera
do you remember
visits to young mothers
messages of hope
to the fathers
British soldiers overseas
war songs on the radio
you were a family member
Vera, Vera
we’ll meet again
give me your hand
as we walk for peace
on a sunny day
Catherine las toen ook het gedicht voor dat Lowie van Eck had geschreven:
We’ll meet again
We voelen ons soms verweven met muzikanten
De scheppers van ons persoonlijke levenslied
Maar soms moeten we afscheid nemen van deze zielsverwanten
De break-up van een band voelt dan ook aan als liefdesverdriet
Maar ze maakten een comeback
We’ll meet again
Zeiden ze vijf jaar na hun vertrek
When,
the lights go out
Nu zijn ze weer de soundtrack van mijn leven
Nu zijn we weer verwerven
We voelen ons soms verweven met muzikanten
De scheppers van ons persoonlijke levenslied
Ze gaf hoop aan soldaten, aan commandanten
Ze gaf hoop in het oorlogsgebied
• Vera Lynn Forever – Arr. W. Hautvast, bew. J. Wolters
Blokfluitensemble Allegro Vivace
• Souvenirs de Munich – E. Chabrier, bew. J. Bradford Robinson
• Pantalon
• Poule
• Pastourelle
• Galop
• Tanzfolge 5 – M. Praetorius
• Aufmarsh
• Reigentanz
• Der Schützenkönig
• Spanischer Tanz
• Hahnentanz 1&2
• Gedicht door Magda Haan
Verbond
gespleten aarde
schoonheid ontnomen
door Hades god van
de onderwereld
Demeters tranen
verkleuren de aarde rood
grauwheid en koude
de dood ligt op de loer
zoet is de smaak
van verleiding
en bloeddoorlopen fruit
door de god van de duisternis
voor eeuwig verbonden
bloesem en zomerfruit
het aardrijk ruikt naar honing
de herfst dwingt Persephone
af te dalen naar Hades
onsterfelijk verbonden
door Zeus bevolen
• Il lamento e l’ira di Cerere – A.A. Blettenberg
• Indian Summer – K. Schindler
• Andante melanconico
• Allegro con brio
• Andantino lamentoso
• Allegretto con moto
29 juni 2019
Het afscheidsconcert in de Exoduskerk
Anneke de Klerk schreef het bedank-gedicht voor de dirigent Marco Ludeman
Als mandolinetroubadours van het platteland
trok Estampida door delen van Nederland
diverse plaatsen werden dan aangedaan
waarbij de dirigent vooraan mocht staan.
Met bezwerende handen slaat Marco dan de maat
zodat de muziek harmonieus alle instrumenten verlaat.
Het samenspel wordt door hem in goede banen geleid
zo wordt menig mens met prachtige muziek verblijd
Het repertoire van Estampida zo schitterend en uniek
van speelse klinkende barok tot mooie filmmuziek
Het samenspel tussen mandoline, bas en gitaar
raakt in menig hart ook een gevoelige snaar
De stilte tussen de noten is zo wonderbaar
de leden van Estampida speelden dat vaak klaar.
Helaas is aan dit alles nu een einde gekomen
en kunnen we alleen nog van vroeger dromen
De muziek zullen we in ons hoofd en hart bewaren
nu we onze eigen koers zonder Estampida zullen moeten varen
Voor alle uren die wij met elkaar mochten musiceren
willen we onze dirigent heel hartelijk waarderen
Bedankt voor al jouw liefde voor ons orkest
met jou als dirigent speelden we op ons best.
Bedankt voor al jouw inzet en betrokkenheid
het was voor ons allemaal een heel bijzondere tijd.
Niels Snoek heeft na afloop van het farewell-concert zijn gedicht voorgedragen, als afscheidswoorden voor het mandolineokest Estampida aan een volle zaal enthousiaste luisteraars. Niels begon met de woorden: poëzie hoort bij speciale gelegenheden. Het was heel ontroerend voor de leden van het orkest. (aldus Gerda van den Boogert – de Vrij)
Estampida
Zacht fluisterkabbelende
klanken, bijna stil
en dan weer aanzwellend
tot wervelstormen.
Wegdromen de luisteraars
naar romantische ogenblikken
van tevredenheid
in Arcadische landschappen.
Maar de spelers dromen niet.
Zij zijn verbazend alert
op hun houding en handen
de muziek met klank en ritme
de noten op papier en de dirigent.
Ze voelen zich dienstbaar
aan elkaar, de luisteraar
en de componist.
De korthalsluiten doen hun best.
Samen met mandola en mandoloncello
contrabas en gitaar klinken folklore
barok, pop, country en blues.
Maar zoals een muziekstuk
toewerkt naar een slotakkoord
zo werkten zij ook toe naar de afsluiting
van jaren gezamenlijk musiceren.
En natuurlijk doet dat even pijn.
Brengt het je terug naar het begin.
Al die ogenblikken, die nu
melancholieke herinneringen zijn.
Muziek en zuivere klanken echter
stoppen niet zolang de tijd nog voortschrijdt.
De muze slaapt niet, maar waakt
en wacht geduldig op haar kans.
Want eens zal er weer iemand zijn
die opgroeit in een huis van muziek
de hele dag zingt, niet loopt
maar danst, ritmisch gepassioneerd.
Dan worden muziekboeken weer gevonden
op zolders of in kringloopwinkels.
Dan worden de instrumenten opgepoetst
en vrienden en vriendinnen gevonden.
Dan wordt een nieuw orkest geboren
met een nieuwe dirigent en de oude
stukken van Bach en Schulz leven op
en ook de ‘dansliederen der troubadours’