Kerstmis
Ik mis je, lieveling op deze dag
ook alle liefde die jij mij gaf
omdat ik bij jou, mijzelf kon zijn.
Het gemis daarvan doet mij zo’n pijn.
Terwijl ik de kerstliederen beluister,
zit ik aan mijn stoel gekluisterd.
Ik kijk naar jouw vriendelijke ogen
die mij zozeer hebben betoverd.
Zij zullen mij volgen in mijn bestaan,
waarom ben jij toen heengegaan
ik sta er nu alleen dus voor
maar ik sla mij er wel door.
Ik heb van jou zoveel geleerd,
ben in ‘t diepste tot mijzelf gekeerd.
Heb leren houden van alle mensen,
die ik, hoe simpel ook, alleen maar,
het beste wil wensen.
Vol vertrouwen ga ik verder,
en weet dat Gij daar zijt.
Ik vertrouw op mijn grote Herder,
die mij bij alle dingen leidt.
Vrede op aarde wens ik u allen,
liefde en hoop in een eervol bestaan
of u nu leeft in villa’s of stallen
lééf voor elkaar en ’t zal u goed vergaan.
Laten wij allen op alle momenten,
of het nu Kerstmis is of niet
vooral niet vergeten, heel zeker weten
Hij is er altijd, Hij is het die ons ziet!
Daarom vertrouw, op dat wat gaat komen.
Weet dat wat Hij doet, is welgedaan.
Van de toekomst wil ik dromen,
ik heb dus weer een reden
voor een nieuw bestaan.
Vredig Kerstfeest
Mieke van den Tol
Die alledaagse dingen
De wekker die een beetje vóórloopt
het zacht gedruppel van een kraan
Die derde traptree blijft maar kraken
waar zouden mijn pantoffels staan?
Mijn ochtendjas is overjarig
maar ‘k wil hem voor geen meter missen
Ik snoer hem vast, terwijl mijn voeten
vergeefs naar mijn pantoffels vissen
De keukenkast gaat piepend open
het zeil is koud, mijn voeten kleven
Het koffiedroes valt naast de emmer
waar zijn die ‘toffels’ toch gebleven?
Mijn stoel, een mok, mijn eerste bakkie
een cracker in mijn linkerhand
De folders heb ik al gelezen
waar blijft in hemelsnaam de krant?
De buurvrouw gooit de ramen open
en buurman start zijn motorfiets
Hun zoontjes roffelen de trap af
ze krijsen luidkeels, weer om niets
De poes geeft kopjes aan de stoelpoot
het kleed moet nodig uitgeklopt
Mijn teen raakt ergens een pantoffel
híer heb ik ze dus uitgeschopt!
Het bakkie troost begint te werken
mijn hoofd komt langzaamaan bij zinnen
Door deze dagelijkse sleur
kan ik de dag pas goed beginnen
Corrie Huyer
Ooltgensplaat januari 2008