Lectori salutem,
Er waait een wolk door het raam
naar binnen, zinnen door mijn hoofd
die zich vrijelijk laten vertalen
in Hart/Blei-grafiet op papier,
waar de zin zinnelijk aanvoelt
tijdens het zorgeloos schrijven.
Maar hoe zal dat later zijn als
woorden op een scherm verschijnen
en de lezer een afstand overbrugt
tussen Verdana en het gevoel
van het krassende Stabilopotlood
dat zich voortschrijft in mijn hand
terwijl het Hemaschrift zich buigt
over mijn overelkaargeslagen benen,
van tenen tot kruin een zindering.
Er waait een wolk door het raam
naar buiten, naar een onbekende.
O, goddelijke lezer, voel deze
tevredenheid van het moment
van tweezaam schrijvend lezen.
Niels Snoek, 25-7-2017