Na vier weken zeer korte verhalen nu weer tijd voor gedichten. Elke dag zet Wouter van Heiningen een gedicht op zijn blog. Naar aanleiding van het gedicht dat hij op 4 december plaatste schreef ik het volgende gedicht.
mag men
mag men de dood een loer draaien
het leven even volvoeren
mag men een vreemde kussen, één wang
zijn moeder een zachte hand geven
mag men verloren staan in overmoed
voetsporen volgen die zijn voorgegaan
mag men verwonderd uitstijgen in kracht
en inspanning bezien in spanning
mag men nog glimlachen naar de tijd
een vlinder die je overleeft –
Niels Snoek
n.a.v. ‘men moet’ van Gerrit Kouwenaar