voor de op een na liefste moeder
“de liefste, dat ben ik”
zij gaf mij het leven
leerde me lopen
plakte de pleisters
liet me weer gaan
nam mijn hand
als ik even
wilde ontsnappen
aan alles
waar ik lak aan had
volgde mij op afstand
zag hoe ik verder ging
ze liet me vrij
liet me dromen
altijd keek ze mee
zij is voelbaar
altijd overal
eens komt toch de tijd
dat ook moeders
afscheid nemen
verder gaan
met hun eigen strijd
hoe kan dat toch
ze dan
zo te moeten missen
en de allerliefste
is altijd die van mij
Anne Hanse