net een standbeeld
turend over het land
wat ziet hij wat ik mis
is het wel het zien
ruikt hij hoe de wind
straks van richting verandert
hoort hij hoe de bodem
het zaad voorzichtig
laat ontkiemen
zijn zwijgen ontroert mij
nu nog meer dan toen
het is iets wat ik
nog steeds niet begrijp
kom
we gaan
het is tijd voor de thee
als hij zich betrapt voelde
Anne Hanse