Van de redactie
De Gedichtenweek in Nederland en in Vlaanderen staat in januari 2021 in het teken van ‘Samen’. Samen waar in 2020 bijna geen sprake van was door het Covid-19 virus dat ons in de greep hield. En daarom begin ik dit voorwoord met een klein gedichtje van Mieke van den Tol, lid van De Reizende Dichters.
‘Samen lachen, samen huilen
er altijd zijn voor elkaar
bemoedigen, ons bezinnen
de crisis overwinnen
de oplossing lijkt nog
ver weg en onbereikbaar
maar… de toekomst is daar’.
Samen heeft vele betekenissen. Bijvoorbeeld gezamenlijk optrekken in je eigen omgeving, bij elkaar zijn of bijeen op een groot evenement, collectief verzekerd zijn met collega’s bij een zorgverzekering, eensgezind zijn met elkaar, ergens lijfelijk aanwezig zijn met zijn allen, als je boodschappen doet, is dat samen opgeteld een bedrag van 50 euro, samen naar iets hunkeren, samen op vakantie, samen een frietje eten, in elkaars gezelschap verkeren, gelijktijdig je stem uitbrengen, synchroon lopen, onderling beslissingen nemen, in samenwerking met meerdere partijen tot overeenstemming komen. Er zijn zoveel voorbeelden van samen… Maar wel een leuk item waar onze dichters iets moois van hebben gemaakt voor dit nummer 53 van o-o-go. Genoeg te lezen onder bepaalde kernwoorden van ‘Samen’.
Aan het slot van dit nummer heeft Frank Mommersteeg een verhaal gewijd aan De dood in Venetië, een novelle van schrijver Thomas Mann. Dit gaat over de schrijver Aschenbach die in een crisis verkeert en in Venetië hoopt verlichting van zijn angsten en twijfels te krijgen. Hij ontmoet er de jonge Tadzio waarop hij verliefd wordt, voor hem een regelrechte obsessie. Hij is bereid hem overal te volgen. Eenzaamheid doet volgens Mommersteeg het originele rijpen, dat wat verbazingwekkend schoon is. Maar eenzaamheid maakt ook het verkeerde rijp, het buitensporige, het absurde en ongeoorloofde. Ook is er een cholera epidemie in de Italiaanse stad.
Cora de Boed