Van de redactie
Het licht is weer terug na veelal grauwe wintermaanden met veel regen en een enkele keer de mogelijkheid om te kunnen schaatsen, er komt van alles uit de grond en de vogels tjilpen weer volop. De lente is begonnen! En op dit moment gaan we een goede tijd tegemoet, qua natuur dan. Ontluikend groen op heuvels en dijken, in sloten hoor je het gekwetter van eendjes die achter hun vader en moeder zwemmen, een konijn die als een speer over het veld rent. Een zilverreiger die nauwlettend de bewegingen van visjes in de gaten houdt. Hij verschalkt ze pijlsnel als hij toeslaat om zijn slachtoffer buit te maken. In een oogwenk is het verdwenen in zijn lange hals en gaat hij weer verderop om hetzelfde ritueel te kunnen uitvoeren. Het kan zo mooi zijn, op een bankje onder een boom uitrusten na een lange wandeling, de benen even strekken voordat je weer verder op huis aan gaat.
Dat wij dat kunnen doen, lijkt altijd zo vanzelfsprekend… Wij denken er eigenlijk niet bij na. Terwijl in andere oorden op onze aarde strijd wordt gevoerd, bommen en raketten inslaan op woonwijken in een grote stad of in een klein dorp, mensen worden doodgeschoten, soldaten sneuvelen voor het vaderland. Zomaar uit het leven gerukt en nooit het gezin meer compleet. Een verharde wereld wat in niets lijkt op de mooie natuur die ik zojuist heb beschreven. Tegelijkertijd besef ik dat je nooit alle leed van de hele wereld op je kan nemen, want dan heb je geen leven meer. Maar er toch even bij stilstaan, kan nooit kwaad. Het is alles in schril contrast met de zon die elke dag weer opkomt, ons gezicht verwarmt, de sterren aan de donkere lucht die je in de nacht kan tellen, de maan die je pad verlicht als je de hond uitlaat, zeker als hij tot volle wasdom is gekomen. En dromen, eindeloze dromen over wat is geweest en dromen over wat er nog komen gaat of wat je wenst om een mooie toekomst tegemoet te gaan. Het zijn allemaal dingen die ons mensen bezighoudt, ook in de mooie gedichten van dit aprilnummer van De Reizende Dichters. Ieder heeft op zijn of haar manier iets prachtigs aan het papier toevertrouwd. Lees met me mee en aanschouw de pareltjes die een goed anker, net als een schip, hebben gevonden.
Cora de Boed