Europa zucht
Veel plaatsen oorlogsgeweld
vluchtelingen wereldwijd
smeekbedes aan Merkel
geen gehoor, geen gehoor
criminelen en drugs
geld sluizen, orde van de dag
referendum stemmen
voor de onbekende rijke zakenman
hoe komen wij hier uit?
zelfs de regering zit
met handen in elkaar
tijd zal het leren
of de heren
het nog kunnen keren.
April 2016
Aart Dorsman
Vreemdeling op de spoorrails
Kilometers liep je
in een lange rij
over stoffig land
en zo kwam jij
bij een trein die niet vertrok.
Het land is vol
en gaat op slot.
Met een stalen kussen,
op een bed van hout
lig je te slapen..
ik krijg het koud.
Mensen stappen over jou.
Gehaast, verward.
Wie kijkt er nou?
Velen bekijken jou
via het journaal
in een sfeervol huis
met slot van staal
zien de trein die niet vertrok.
Slaap zacht, vreemdeling..
Ik ben in shock.
Jolanda Holleman
Asielzoeker
Ik ben geen nummer
ook geen dossier
geen formulier,
handtekening
of stempel
geen pasje
geen ding..
maar een mens
net als jij
ik stap over de drempel
van jouw hart
terwijl ik zoek naar een plek
waar ik veilig kan wonen
waar ik rust en herstel vind
zonder angstige dromen
over dat ik terug moet
want je hebt geen idee
wat ik heb gezien
wat ik heb gehoord
ik draag heel veel mee:
een ballast van jaren
vol stress en onzekerheid.
Heb jij even tijd?
Ben jij die oase
waar ik even
mezelf kan zijn
en grond voel
onder mijn bestaan?
Noem je mijn naam?
Noem je mijn naam?
Jolanda Holleman
VLUCHTELING 2016
Zijn dood uitstellen
laten wachten
kappen met familie
langzame zelfmoord
trauma vertrapt dromen
onrust kolkt in zijn bloed
er is geen ontkomen aan
Veiligheid Volledig Verscheurd …………….
Vereniging Voor Vreemdelingenverkeer
VVV
Moet hij maar toeristeling … worden?
Mari-Anne van Oortmerssen
BIJNA VERGETEN FOTO
Jongetje van vier,
zo kort aan ’t leven
geroken.
Nog nauwelijks
van geproefd en zeker niet
stiekem gesnoept.
Vluchtelingetje van vier
kende nog geen gevaar.
Heel even op aard’
geweest,
heel even maar.
Slachtoffertje van vier
nog zo klein, wordt
nimmer groot.
Reisde heel de
wereld over:
Dood.
Tannie van Eck
Uitgeputte aarde platgetreden gras
Duizenden voetstappen in een eindeloze mars
Het land braakt een tsunami van mensen uit
Zelfs de zee wil deze hopelozen niet hebben
Met kracht spuwt het zoute water hen uit
Als zwerfvuil heen en weer geslingerd in de branding
Velen zullen de kostbare vrijheid niet bereiken
Naar wat voor vrijheid dat is de vraag
Over land over zee een Exodus van pure wanhoop
Wat kost deze vrijheid?
De dood misschien.
Ria H M Atsma Salij
30 augustus 2015
vluchteling
illegaal
wat brengt je hiertoe
boten vol
schreiende taferelen
ben je levensmoe
de zeebodem
bedekt met wanhoop
gedreven uit
de oorlogslanden
de hoop vervlogen
om in Europa
aan wal te belanden
mensensmokkelaars
over zee
vrachtwagens vol
verdronken, gestikt
meedogenloos
en stinkend rijk
uitgespuugd
en verbannen
asielzoekerscentra vol
afwachten, vele jaren
of je mag blijven
of uitgezet
Magda Haan
home
Van alles achterlaten naar een onbekend land
Van de ene chaos naar een volgende chaos
Van veldbedden naar stapelbedden
Van zalen naar kamertjes
Van thuis naar steeds weer verkassen
Te voet, varend, zwemmend en klimmend
Van alles achterlaten naar één tas met spullen.
Niet wetend van wat, hoe en waarheen
Home klinkt het in gebrekkig Engels, home…
We worden er stil van, heel stil
Home, maar voorlopig nog even niet
Meggy van Oudenhoven
Aylan
Ben jij die kleine
die met gesloten oogjes
de onze opent
aangespoeld als symbool
van onnoemelijk veel leed
zelfs van de vlag van Nederland
die ergens voor staat
met je witte gezichtje
je rode shirtje
je blauwe broekje.
Een knuffel had je moeten krijgen
en alle liefde
maar nu Aylan
wordt je samen met
je moeder je broertjes
begraven in Kobani
vanwaar jullie vertrokken
met angst voor geweld
en hoop op een toekomst.
Rouwt je vader onmachtig.
Frouke Bienefelt
vreemdeling
op de grens van Griekenland en Macedonië
oude man met poëzie op de lippen
verscholen achter prikkeldraad
met mesjes
honderden schreeuwenden
voor je – jong – met huilende baby’s
je staat te twijfelen
er is toch meer achter
dan voor je
wat zal je nog roepen
in welke taal
naar die mannen van vrijheid
die hun land en hart
gesloten hebben
dan verstomt jouw zwijgen
tot de oertaal van het leven
en duw je door
voor je kleinkinderen
de barricade breekt
word een vreemdeling van jezelf
Niels Snoek
de laatste regel is van Rumi
vluchteling
als in een film sterf ik 1000 doden
en word evenzovele keren geboren
ontdekt als hoofdrolspeler en als figurant
ik denk mijn tekst te kennen – maar
op het juiste moment ben ik vergeten
gaat het licht nu uit of aan
ben ik de toeschouwer van mijn vlucht
vluchtelingen kom mij te hulp
Niels Snoek
Lees ook via deze link: http://www.dichterdesvaderlands.nl/gedichten.html de gedichten van Anne Vegter: Welkom in Nederland en De Overkant