Iedere dag een nieuw bericht op facebook en een kopie daarvan in dit bericht.
Samen reizen
Samen is het thema van de Poëzieweek van 28 januari tot en met 3 februari.
Daarom reizen we tijdens deze week samen over de eilanden Goeree-Overflakkee en Voorne-Putten. Elke dag een andere plek met een andere dichter van De Reizende Dichters.
Vandaag donderdag 4 februari is het alweer de laatste reisdag, we zijn aangekomen in Brielle. Voorheen Den Briel en de ouderen zeggen dat nog steeds.
Brielle is de Stad waar op 1 april 1572 de Watergeuzen het stadje veroverden op het aldaar gelegen Spaanse garnizoen. Er wordt elk jaar op 1 April groot feest gevierd. Spanjaarden, Geuzen en kanonnen maken de straten dan onveilig en op die dag 1 April 1572 verloor Alva zijn Bril (Brielle).
We eindigen bij mijzelf:
Magda Haan
zon en maan
als zon en maan
reizen we samen
als dag en nacht
blijdschap en droefenis
elke dag
laat je mij voelen
als de lente
maar ook
als de woestijn
dorstend
elke nacht
berusting
in je nachtkwartieren
laat je mij voelen
de magie, de energie
het ongrijpbare
wij reizen samen
door jaargetijden
tot voor ons de wereld vergaat
en niets meer voelen
Hopelijk heeft u genoten van de reis en de vele mooie gedichten van De Reizende Dichters. Op zaterdag 3 april is er weer Poëzie als Zeewind in het Diekhuus als de coronamaatregelen versoepeld zijn.
Woensdag 3 februari: We laten het eiland Goeree-Overflakkee achter ons en steken over via de Haringvlietdam naar het eiland Voorne-Putten en komen aan in Rockanje, ook een badplaats waar je heerlijk kan vertoeven. Met een strand dat al vele jaren gekozen is tot het schoonste strand met een blauwe vlag en populair is bij gezinnen met kinderen. In Rockanje woont namelijk:
Greta Lugtmeier
Tegenstroom
weerzin kust opstand in mij wakker
zwemmen tegen de stroom
zoals een zalm dat doet
vanzelfsprekend strooiend
met zijn energie blijft hij
trouw aan de bron van zijn bestaan
zodra de drift is vervuld geeft hij
zich over aan zijn bestemming
ook ik keer op mijn schreden
zodra begrip is ingedaald
informatie het oordeel en mijn
kolkend bloed weer heeft gestelpt
ik de ander zie zoals hij is bedoeld
naakt en van oordelen vrij
is hij mij
Dinsdag 2 februari: We zijn aangekomen in de badplaats Ouddorp, strandpaviljoens met grote stranden, campings, vakantiehuisjes en veel gasten van ‘de overkant’. Maar ook de mooie vuurtoren en het gezellige dorp met vele terrasjes.
We strekken onze benen even bij:
Frouke Bienefelt
hoe zal het zijn
als het niet was
zoals het nu is
er een vloeiende overgang is
naar een duidelijke grens
waar het mooiste in ons
naar boven komt
we niet zullen vluchten
voor het leven nog voor de dood
maar blijven liefhebben
geloven dromen hopen
tussen steen en beton
de lange gang
achter gesloten deuren
de maskers tot
in het kleinste hoekje
maar blijven liefhebben
geloven dromen hopen
hoe zal het dan zijn
Maandag 1 februari. Opnieuw ontmoeten we meerdere leden vandaag namelijk:
Catherine van Vliet-Saivres uit Middelharnis en Niels Snoek uit Dirksland.
In de verte de mooie watertoren, in het hart het Van Weel-Bethesda Ziekenhuis dat in 2020 uitgeroepen is tot het beste ziekenhuis van Nederland.
Catherine van Vliet-Saivres
in de stilte van de avond
waar leven de dood ontmoet
lopen zij samen naar de poort
hij vertrekt met pijn in het hart
ontredderd keert zij om
er is geen omhelzing
er is geen afscheid
samen is niet meer
alleen gemis
Niels Snoek
soms, dan weer
in het samen klinkt het amen
het-zij-zo, klaar-is-klaar
en als dan klaarheid zich toont
kunnen we welgemoed verder
moedig op zoek naar de balans
tussen onze eigenwijsheden
het rechte eind aan jouw zijde
het losse eind is voor de ander
en de tijd leert
soms duiken we in een beerput
dan weer stijgen we op vleugels
Het wordt vandaag, zondag 31 januari, een drukke dag want we gaan bij drie leden op visite in Sommelsdijk. Vroeger maakte het als enige dorp op het eiland deel uit van het gewest Zeeland. In 1805 werd Sommelsdijk Hollands (later Zuid-Hollands). Breng eens een bezoekje aan het Streekmuseum.
We ontmoeten vandaag: Anne Hanse, Anneke de Klerk en Annette van Riel.
Anne Hanse
Anne heeft het covergedicht geschreven voor de o-o-go 53
met gevouwen handen
kijkt hij toe
neemt afstand
van wat is geweest
het vuur wat opvlamde
en weer doofde
heeft diepe groeven
achter gelaten
de dood die niet wacht
en snel kan komen
zal alles wat was
achterlaten
vogels fluiten
nog een laatste lied
het lijkt alleen voor hem
altijd wilde hij alles
naar zijn hand zetten
“Uw wil geschiede”
dat had hij nooit geleerd
nu
na al die jaren – heeft hij
leren zwijgen en buigen
Anneke de Klerk
Liefdevol
dichterbij gekomen
aangeraakt
het verborgene gezien
vrijgelaten
met zachte handen
geheeld
Annette van Riel
Mijn stoel spreekt
Het leven is even instelbaar
zoals mijn stoel
leven is genieten
in mijn stoel
gedachten kantelen alle kanten op
gelijk mijn stoel
leven in schaduw of licht
ook mijn stoel
’t leven is warm of koud
gelijk mijn stoel
wat ben ik een boffer
in mijn stoel
genieten
zoals mijn stoel
ik zorg en hij verzorgt
samen blij
dankbaarheid in samen zijn
Op zaterdag 30 januari rezen we met de wind in de rug verder naar Stad aan ’t Haringvliet, een dorp dat ligt aan het water en een trekpleister is voor watersportliefhebbers.
En gaan op bezoek bij:
Jolanda Holleman
Queeste
Ze dachten dat
het ergste
was geweest
maar moesten terug
langs platgetreden paden
zochten een bodem
onder hun bestaan
en warmden zich
aan ’t vuur van Gods genade.
Vandaag vrijdag 29 januari komen we aan in Nieuwe-Tonge. Nieuwe-Tonge heeft 3 Rijksmonumenten en een prachtige molen met de naam de d’Oranjeboom. Deze heeft een opvallende gedenksteen boven de deur aan de westkant. We brengen we een bezoekje bij Mieke van den Tol
samen gaan…
er is veel onrust in de wereld
rampen volgen elkander op
stormen verwoesten
en branden ontvlammen
de wereld staat op zijn kop
virussen beheersen de aarde
hebben de wereld in hun greep
rust en vrede verliezen hun waarde
we kregen regeltjes die men niet begreep
honger is er in arme landen
we willen het niet zien, ’t is ver van ons bed
waarom niet gezamenlijk strijden
tegen honger, oorlog en geweld
zodat er niet zoveel mensen hoeven te lijden
vele oorlogen worden gestreden
en geweld is er in alle landen
het gaat alleen nog maar om geld
dat mensen in deze misère belanden
laten we toch in Godsnaam,
in vrede samengaan
samen kunnen we aan een nieuwe wereld bouwen
de aarde geeft voor ieder mens genoeg
al wat men nodig heeft is ons gegeven
als we de handen tezamen slaan
gaan we, in het volste vertrouwen
een nieuwe toekomst tegemoet
Noot; Samen zullen we verder gaan
en de rampspoed in de wereld verslaan
Vandaag donderdag 28 januari gaan we op bezoek bij Marian Kortekaas in Ooltgensplaat. Dit dorp heeft een prachtig oud Raadhuis en een kerk uit 1847.
blote voetjes
jouw kleine voetjes
in het warme zand
je eerste stapjes
aan moeders hand
jouw kleine voetjes
betreden het gras
voelen gekriebel, vlug
terug naar het terras
rappe stapjes
voetjes verkennen
nieuwsgierig verrast
zal jij hieraan wennen