Boezemweg 34
3247 BB Dirksland
tel.: 0187 601793
email: snoek3@hetnet.nl
blog: http://gedichtenvanniels.blogspot.com
biografie
Hij groeide op in de kunstenaarsflat in Amsterdam-Zuid. Liefde voor tekenen, kunst en cultuur werden hem met de paplepel ingegoten.
Toen hij 9 jaar was verhuisde het gezin naar Arnhem. Tijdens zijn middelbare schooltijd tekende hij regelmatig in de dierentuin en legde hij zich toe op het marionettenspel. Graag wilde hij naar de kunstacademie. Maar er moest eerst een ‘vak’ worden geleerd. Hij ging naar de kweekschool.
Gewerkt heeft hij als onderwijzer op een basisschool in Enschede, als ontspanningsleider in een huis voor verstandelijk gehandicapten in Haaren N.Br. (hij is mede ‘uitvinder’ van het snoezelen) en als projectleider van een natuur- en milieucentrum in Rotterdam.
Spiritualiteit speelt een belangrijke rol in zijn leven: meditatie, Vedanta-filosofie, mystiek en cultuur.
Vanaf 1980 schrijft hij regelmatig gedichten. In 1988 is hij met zijn gezin op Goeree-Overflakkee komen wonen en vanaf 2008 houdt hij zich ‘als een spin in het web’ bezig met het dichterscollectief De Reizende Dichters.
bibliografie o.a.:
in 2020: Onder alle omstandigheden – ISBN 978-94-6406-435-3
Een keuze van mijn lief en mij uit de gedichten van 2017, 2018 en 2019
in 2016: met ziel en Al – ISBN 978-94-92475-60-2
Uit het voorwoord van Frank Mommersteeg:
Was er in de vorige bundel van Niels Snoek (in licht en schaduw) bovenal sprake van een reis door de Tijd en het Tijdloze, in deze nieuwe bundel lijkt de dichter zich meer thuis te voelen in de Ruimte en het Onmetelijke.
De uiterlijke en innerlijke wereld, beiden zichtbaar of onzichtbaar, vormen de rode draad van de middelste drie secties van deze bundel. Zij verbeelden de essentie van wat de dichter vanuit zijn poëtische bewogenheid te zeggen heeft over de ander, over leed en vreugde van de wereld, over de liefde, over schijn en werkelijkheid.
Verwondering is daarbij het sleutelwoord dat op meerdere plaatsen in de bundel terugkeert. Hoewel van een andere inhoudelijke orde, schragen de eerste en vijfde sectie (de sporen die boeken nalaten en schrijven als een vorm van leven) het middenstuk. De bundel staat als een tempel.
Zoals men het Parthenon van meerdere zijden kan betreden, staat het de lezer vrij de bundel op een willekeurige plek open te slaan en te gaan lezen. Want elk gedicht is een miniatuurwereld op zichzelf en niet aan start of finish gebonden. Waagt men het toch de bundel binnen te gaan via de trap aan de voorzijde van de tempel, dan valt een doorlopende lijn te ontdekken in de volgorde waarin de beelden binnen zijn opgesteld. Dan kan het verhaal van deze bundel zich in verwondering stilzwijgend ontvouwen.
in 2012: in licht en schaduw – ISBN 978-94-6190-936-7
De titel IN LICHT EN SCHADUW speelde al enige tijd door mijn hoofd en ineens was er het verband met de invocatie van de Brihandaranyaka-upanishad:
Leid mij van onwerkelijkheid naar werkelijkheid
Leid mij van duisternis naar licht
Leid mij van dood naar onsterfelijkheid
Hieruit ontstonden de volgende hoofdstukken:
– droom / werkelijkheid
– duisternis
– licht
– dood
– leven
– tijd
– onsterfelijkheid / eeuwigheid
met in elk hoofdstuk tussen de 10 en 15 gedichten.
Grote onderwerpen, uitermate geschikt voor poëzie.
En zoals ik vaker memoreer deze gedichten zijn in de meeste gevallen ‘doorkijkjes’ naar een ruim gezichtspunt voorbij ‘het denken’. Voor mij zijn de gedichten goed als er een gevoel van verbondenheid uit spreekt en herkenning plaats vindt op zijnsniveau.
in 2006: dichter bij … – ISBN 90-8548-0795
een bloemlezing uit 25 jaar gedichten
gedichten
dromend
Dromend in de mist mis ik jou,
jij die verlangt naar list en lagen,
verbanden legt in grijs en kou
en nooit een diepe sprong wil wagen.
Dromend in de nacht wacht ik op jou,
jij die sprekend zacht kwam vragen,
zich naast mij vleide in het blauw
en praatte over wat wij samen zagen.
Verleden tijd kijkt naar de horizon,
daar naar verder verten in het verschiet
zie ik jou in stilte dansen op ’t balkon –
herwonnen evenwicht, leven zonder verdriet.
Dromend staart de blinde naar de zon
en jij keert terug als mijn vergeet-mij-niet.
℘
Lectori Salutem,
Er waait een wolk door het raam
naar binnen, zinnen door mijn hoofd
die zich vrijelijk laten vertalen
in Hart/Blei-grafiet op papier,
waar de zin zinnelijk aanvoelt
tijdens het zorgeloos schrijven.
Maar hoe zal dat later zijn als
woorden op een scherm verschijnen
en de lezer een afstand overbrugt
tussen Verdana en het gevoel
van het krassende Stabilopotlood
dat zich voortschrijft in mijn hand
terwijl het Hemaschrift zich buigt
over mijn overelkaargeslagen benen,
van tenen tot kruin een zindering.
Er waait een wolk door het raam
naar buiten, naar een onbekende.
O, goddelijke lezer, voel deze
tevredenheid van het moment
van tweezaam schrijvend lezen.
℘
de lezer
wie maakt het boek af
vouwt ezelsoren
herleest zinnen
droomt weg
herschikt gedachten
in brein en gevoel
laat tranen hun loop
legt weg en pakt opnieuw
verkrampt en verkriegelt
kijkt op en weer neer
verslindt en vertraagt
laat stiltes vallen
onderstreept woorden
krast passages door
morst koffie, thee en wijn
zakt onderuit
valt in slaap
schrikt wakker
en lacht
wie slaat het boek dicht
en zet het in de kast
nog één keer kijkend
naar de rug – zucht
℘
waai maar
waai door mijn veren
waai maar wind
schijn door mijn bladeren
schijn maar zon
stroom door mijn dalen
stroom maar water
de aarde leeft
leeft op en onder jou
jouw handen en jouw voeten
maar vooral toch in jou
ja, de aarde leeft in jouw hart
tezamen met alle sterren
vol liefde stroomt het
door jouw klanken
vol aandacht schijnt het
door mijn woorden
vol geluk waait het
door onze verzen
℘
Als een gedicht …
op muziek gezet door Willem Arends