Corrie Venant

  

biografie

zoals door Corrie zelf geschreven:

Mijn naam is Corrie Venant.
Ik ben geboren in Rotterdam 27-10-1946
Getrouwd in 1965 en tot onze grote vreugde 4 kinderen gekregen.
In 1989 zijn wij in Oude Tonge komen wonen en willen hier niet meer weg.
Mijn grootste hobby is fotograferen en ik ben lid van de fotoclub De Rarekiek in Sommelsdijk.
Mijn tweede hobby is korte verhalen schrijven voor kinderen en ik schrijf gedichten.
-0-0-

Corrie schreef regelmatig korte puntige gedichten, maakte foto’s voor de covers van o-o-go en fotografeerde bij de activiteiten van De Reizende Dichters. In 2014 stopte zij haar activiteiten bij De Reizende Dichters i.v.m. ziekte.

op 8-8-2015 is Corrie overleden
op haar rouwkaart schreef zij:

Een reis over hoge toppen en diepe dalen is voltooid. Na een intens en liefdevol leven dat in het teken stond van mijn man, kinderen en kleinkinderen neem ik, Corrie, vredig afscheid van alles en iedereen die mij dierbaar waren.

 2016-05-26 13.30.44 

foto’s van de redactie – 26 mei 2016

-0-0-

niemandsland

2008

Niemandsland

Ik zou willen zijn in Niemandsland ver van alle mensen en dagelijkse dingen,
alleen maar dromen niets doen en van de stilte genieten.

Ik zou willen zijn in Niemandsland ver van het leven van haast en tegenspoed,
alleen zijn met de natuur en het heelal wat zou ik dan genieten.

 

2009

Levens

ik geloof in het eeuwige leven,
ik weet alleen niet of ik keuzes heb.

Als ik ze heb weet ik wat ik wil in m’n volgende leven.
Met jou opnieuw beginnen, ik hoop dat jij dezelfde keuze hebt.

 

Woorden

Er komen gedachten in mij op,
die niet in woorden zijn te vangen,
zij verschrompelen voor ik ze kan verwoorden.

 

Rust

Wie rustig leven wil,
kijkt niet op of om.

Wie rustig leven wil,
houd zich stil en dom.

Wie rustig leven wil,
houd zo’n leven vol.

Wie zo’n rustig leven wil,
heeft niet veel lol.

 

2010

Dromen

Dromen zijn mijn kracht,
Het onmisbare in de nacht.

Het onzichtbare voor anderen,
het doet jezelf veranderen.

Je geeft je ziel bloot ,
Maar sommige dromen,
vertel je nooit.

 

Stilte

Stilte is zonder geluid,
in mijn hoofd dwarrelen gedachten.
waarom gaan ze er niet uit.

Het zet mij aan het denken,
ben ik nog niet klaar in dit leven,
ik ben er zelf nog niet uit.

 

rugzakje

Ik heb een rugzakje aan mijn hart hangen voor mensen.
Als ik afscheid van hen moet nemen kunnen ze daarin.

Soms maak ik het even open en denk aan die of geen.
Als mijn tijd is gekomen kruip ik bij hen en gaan we met zijn allen heen.

 

2011

Een huisje

Een huisje oud en vervallen
staat daar verloren in het land.

Als de stenen eens konden spreken
over de mensen en dieren die er woonden.

Ik zou er uren naar kunnen luisteren
en mijmeren over vroegere tijden.

Het oude huisje zwijgt.

 

2012

Eindeloos

Mijn nachten kunnen lang zijn
mijn nachten kunnen kort zijn.

Mijn leven kan lang zijn
mijn leven kan kort zijn.

Een ding weet ik zeker
dat mijn gevoelens eindeloos zijn.

-0-0-

 

in memoriam

Een gedicht van Anne Hanse en van Frouke Bienefelt

De weg naar het licht

Bij de vuurtoren
plooit de regenboog zich
door de wolken

voor de lens
wordt het object
kundig bijgesteld
en smelten kleuren samen

afstand en waardevolle tijd
begeleiden het licht
dat je de adem beneemt

als stralend de bundel
naar liefdevolle wachters
door de tunnel flitst
rust er het nieuwe nu.

Frouke Bienefelt – 2014

 

afscheid

een hand
zoenen op de wang
dag – tot gauw

in de auto
stromen de tranen
wanneer is gauw

alle daagse dingen
verzanden dit afscheid
de schilder komt
de buurvrouw gaat

gauw

alweer
is het nacht

de volle maan
ook zij
neemt opnieuw
afscheid

Anne Hanse – juli 2015

Reacties zijn gesloten.