biografie
Dirkje Krijna (Dicky) Soldaat-Poortvliet werd op 26 december 1902 in Dirksland geboren. Zij groeide op op de boerderij van haar vader (Dirk Poortvliet, geb. 1880) en haar moeder nabij de molen van Dirksland. Na de lagere school bezocht zij de HBS in Middelharnis. Later werd zij onderwijzeres in dat dorp. Zij trouwde met Lau Soldaat die een drukkerij had in Dirksland en ging wonen op ‘’t Hof’ aan de Winterstraat; later verhuisden ze naar de Burgemeester Zaaijerlaan. Na het overlijden van haar man is zij gaan schrijven. Bekend is de bundel: Gedichten op z’n Flakkees uit 1981. Na een verblijf in de Geldershof stierf zij op 29 december 1994. Haar lichaam werd gecremeerd.
In 1982 verscheen onder de titel Flakkeese vertelsels een bundel verhalen in het Flakkeese dialect.
Lau, Dicky en vader Dirk Poortvliet
in het huis aan de Burg. Zaaijerlaan te Dirksland
bibliografie:
1980
Kent u ze nog … de Dirkslanders Europese Bibliotheek –
Zaltbommel, i.s.m. “De Zeeuwsche Boekhandel” – Zierikzee
1981
Gedichten op zijn Flakkees
1982
Flakkeese Vertelsels Drukkerij Markusse – Wissenkerke
1988
“D’r beurt wat op Flakkee” C. van Koppen – Ouddorp
1988
Dialect op Goeree-Overflakkee verzameld en gerangschikt door E.J. van den Broeke-de Man, D.K. Soldaat-Poortvliet en P. Heerschap — C. van Koppen – Ouddorp
De gefotografeerde boeken waren van Kees en Teunie Vermeulen die de meeste boeken van Dicky zelf kregen (de redactie fotografeerde ze in 2009 bij Teunie):
Dialect op Goeree-Overflakkee
Sinterklaasgedicht bij Gedichten op zijn Flakkees
Heimwee
Dirreksland mit je vermoorde haeven,
waer êêns de boeren al de gaeven
van der akkers hoa gebrocht,
in schip naest schip een plekje zocht,
daer snuve noe de auto’s langs.
Waer volle boerenwagens gonge,
de werkers an de horre stonge,
zitte ouwe mensen op een bank
in aeseme benzinestank,
want de auto’s snuve langs.
Alêên in Spuie is ’t nog druk,
daer vertrekke truck na truck
mit vruchten van ons goeie land
allemaelle nae de ‘overkant’.
Mar op ’t durp, daer bluuft het stille,
m’n zouwe ’t wel levendiger wille.
Gelok
Koele wind op een zoele zeumerdag
een klaeterende kinderlach,
een veugel, ziengend in een boam,
lekker luiere, lang in loam,
twêê ermen koest’rend om je heen,
een som’bre buuje die verdween,
een vlinder die komt angevloge,
een kindje dat hêêl opgetoge,
twêê stapjes in je richting doet,
verwonderd deur z’n eige moed,
dat is gelok, het duurt mar even,
gelok, een zegen in ons leven.
allêên as je de droefheid kent,
an êênzaemheid je bint gewend,
dan pas kan je gelok begriepe,
daer vruchten in de herfst pas riepe.
Lente in 1954
‘k Ree over den diek nae Dirreksland toe,
de voorjaerswind maekte m’n loam in moe.
Goud glanst het kôôlzaed in zonnegloed
wat is het vredig, wat is het goed
te riejen op zo’n stillen diek
tussen Dirreksland in Sommerdiek.
Hoag in de blauwe lentelucht
een hêêle kro mêêuwen in wilde vlucht,
boven m’n hoad ziengt de lêêw’rik het uut
en in de varte wat mensengeluud.
Wat is het goed op dien stillen diek
tussen Dirreksland in Sommerdiek.
Weer groei je in weer bloei je, Flakkee,
nae alles wat het waeter je dee
weer vroete de mensen in je schoat
in graeve al je schatten bloat,
werm woait de lentewind over den diek
tussen Dirreksland in Sommerdiek.