biografie
Fred Hoogervorst (1931-2019) is geboren in Rotterdam (Kralingen), alwaar in zijn vroege jeugd de passie ontwaakte voor natuur beleving en lezen. Met de kennis van nu, begon toen al de mentale strijd om het bestaan met o.a. de verwerking van oorlogshandelingen zoals het bombardement, razzia 1944 en hongerwinter.
Na zijn middelbare schooltijd ging hij werken in het bedrijfsleven in diverse functies.
In deze levensfase heeft hij een tiental jaren met zijn, tot drie kinderen uitdijend, gezin in West Afrika en Iran gewoond en gewerkt voor een Nederlandse multinational.
Gedurende zijn hele leven was lezen een belangrijke bezigheid, waarbij in de loop der jaren filosofisch spirituele en culturele onderwerpen steeds meer de voorkeur kregen.
Het boek “Seth spreekt” van Jane Roberts dient in dit bewustwordingsproces ook vermeld te worden.
In de loop van deze ontwikkeling ontdekte hij de weg naar zijn binnenste, slechts 30 centimeter in lengte maar levenslang in reistijd. Zijn innerlijke bron werd hierdoor bereikbaar en creativiteit kon zich duidelijk gaan uiten.
Zo ging hij in 1999 schilderen en kwam daar in 2006 het dichten bij.
Helaas overleed zijn vrouw in 2009, waarmee niet alleen aan het 52-jarig huwelijk een einde kwam, maar ook aan het schilderen door innerlijke blokkade.
In zijn laatste levensfase verdiepte zijn leven zich wederom door het samen optrekken met een vriendin/metgezel met wie hij het mysterie van het leven in al z’n facetten bediscussieerde en beleefde.
Zijn gedichten weerspiegelen dankbaarheid over het, als positief ervaren, verloop van een kleurrijk en leerzaam leven. De hierin opgedane gevoelens en andere ervaringen tracht hij te verwoorden in een toegankelijke dichtvorm.
Dankzij het dichten leerde hij zichzelf steeds beter kennen.
Van zijn hand verschenen vier gedichtenbundeltjes tijdens zijn leven en één een jaar na zijn overlijden, allen uitgegeven bij Pumbo:
oktober 2020 – ‘HET VERTREK VAN DE TREKVOGEL’
januari 2019
‘IN DE GREEP VAN EEN SPERWER’
poëzie over worsteling met Bewustwording
maart 2017
‘GEFLUIT VAN EEN WINTERZANGER’
poëtisch gekwinkeleer uit levens speeltuin
december 2014:
‘GETJILP VAN EEN HUISMUS’
poëzie in vogelvlucht door menselijke natuur
februari 2013:
‘GEKRAS VAN EEN GELUKSVOGEL’
poëzie in vogelvlucht door menselijke natuur
Hoewel de schrijver als vogelaar zich sterk bij het wel en wee van vogels betrokken voelt, weerspiegelt de titel
“GEKRAS van een GELUKSVOGEL” zijn dankbaarheid over het, als positief ervaren, verloop van een leerzaam leven.
De hierin opgedane gevoelens en andere ervaringen tracht hij te verwoorden in een toegankelijke dichtvorm.
§
Vanavond
Geen brandende kaars
maar die ene nocturne
met onmetelijke ruimte
tussen tedere akkoorden
dezelfde oneindigheid
waarin mijn lief verblijft
na haar verworden
in muzikale trance
overheerst gevoel
van diepe weemoed
aan verdriet voorbij
mijn hart echoot
zielsverbondenheid
tussen haar en mij
§
Senior
Al is hij vitaal
met goed 80 jaar
maatschappelijk aanwezig
in jonger gezelschap geduld
mits hij rustig blijft
niet teveel lult
doet hele dag niks
wat is het nut
van zo’n ouwe als hij
zeurt over decadentie
onverschillig bestuur
van onze maatschappij
niet echt gehaast
kennelijk nooit gewerkt
doorziet schone schijn
onbegrijpelijk, al zo oud
ook als dichter
actief te willen zijn
§
Strandbeleving
Als lege schelpen
blijven gedachten achter
op het strand
rust vloeit door mij heen
als licht ruisende golfjes
uitlopend op het zand
in dit eindloos ritme van
bewegend water gevangen
ervaart mijn hart
een intens verlangen
naar dat onbenoembare
voorbij de horizon
de geest van de zee
reageert op deze weemoed
met de stem van haar branding
in trage akkoorden
vol tastbare verbondenheid
bevestiging zonder woorden
met vrede in hart
en brein in nulstand
voel ik mij herboren
op het strand
blijven gedachten achter
als lege schelpen
Hieronder een In Memoriam voor Fred
Dit zei Greta Lugtmeier tijdens de uitvaartdienst op 2 december 2019:
Voor ons project 75 jaar vrijheid schreven twee van onze leden, die de oorlog persoonlijk beleefd hebben een tekst, Fred’s tekst vertelt zoveel in zo weinig woorden over de vormende beleving van die tijd, dat zullen we jullie niet onthouden.
Herinnering aan een gewone winteravond in de oorlog.
13 jaar ben ik, de jongste, ik word wakker, helemaal alleen. Weer zo’n avond met zoeklichten, knallend luchtafweergeschut gericht op geallieerde bommenwerpers op weg naar Duitsland. Ondanks bijkomend gekletter van granaatscherven op dakpannen voelt het goed, deze ronkende vliegtuigen op bommissie naar het vaderland van onze verfoeide bezetters. Ik denk aan Frans, mijn oudste broer, 21 jaar, dwangarbeider in een Duitse fabriek; aan Tom, de tweede broer, 19 jaar, als stalknecht ondergedoken op een paardenfokkerij. Ongerust over Kees, mijn derde broer, 17 jaar, uit voorzorg voor de komende razzia de eerste keer ondergedoken, mij werd niet verteld waar. Ruim na de door de bezetter ingestelde avondklok knarst de buitendeur, vader komt thuis van zijn werk voor het verzet, ineens voel ik mij veilig en slaap in.
Fred werd ruim negen jaar geleden lid van de reizende dichters, hij schreef al geruime tijd zijn gedachten in dichtvorm op en vond in dit collectief een klankbord waar hij zijn hersenspinsels en andere gedachten kwijt kon. Hij was een groot voorstander van uitwisseling en op zijn verzoek en mede-initiatief ontstonden de inspiratieavonden. Avonden waarbij ieder zijn schrijfsels van de afgelopen maand voorlegde om er feedback op te krijgen. Voor Fred een avond waar hij naar uitkeek, omdat hij het zo fijn vond om te groeien, die uitwisseling van gedachten met anderen te hebben op een thema dat hem zo boeide: de gelijkgestemdheid in verscheidenheid, dat vond hij heerlijk.
Het laatste jaar stond voor Fred in het teken van loslaten, geconfronteerd met de dementie van een goede vriend en met zijn eigen inleveren van kracht en gezondheid. Het waren bronnen van bezinning en leverden zo natuurlijk vele gedichten op. Een week voor de inspiratieavond plaats vond, kwamen eigenlijk steevast als eersten de gedichten van Fred binnen: hij kon niet wachten. Drie, soms wel vier stuks zaten er dan in de bijlage. Maar altijd zat er naast de serieuze gedichten een grappig gedicht of een woordspel van Fred: hij wilde ons “jonkies” niet te veel met zijn zwaarmoedigheid belasten.
§
jouw licht op aarde gedoofd
laat jij bij ons allen
ontelbare herinneringen achter
met inzicht
in jouw gedichten
reis jij als reizende dichter
nu naar het eeuwige licht
vrij van lichamelijke pijn
daar waar jouw ziel zal zijn
Marian Kortekaas
§
Opgebouwd uit zinnen van de bundel:
‘Getjilp van een Huismus’
eindspel
getjilp
van een huismus
vliegend op de vloedlijn
van het leven
verhelderend inzicht
innerlijke schaduw
diepe duisternis
spiritueel bewust
volledig beleven
geen tijd te verliezen
geleidelijk afstand
van aards bestaan
emotioneel geweld
innerlijke chaos
gevoelsmatig geveld
het eindspel gespeeld
van het vaarwel
Magda Haan
‘er bestaan oneindig
veel woorden
en toch
schieten woorden tekort’
*gesigneerd op de eerste pagina door Fred*
§
voor Fred
waarom Fred bedanken
voor zijn werk
in het bestuur
alles is immers geweten
zoals het is in de natuur
waarom nog energie verbruiken
aan tellen van het geld
laat Jolanda
nu maar vertellen
hoe het met ons
kasgeld is gesteld
Fred zal zijn tijd besteden
aan ‘niets’ doen
en aan schrijven
en daar mag hij
nog jarenlang voor bij ons blijven
2-4-2019
Jaren was hem niet gegeven
maar wat is tijd …
een filosofisch moment
een knipoog met je ogen open
met zijn gedichten heeft hij ons verwend
3-12-2019
Niels Snoek
§
Voor Fred
Het is goed
met heel veel mededogen
je ogen sluimerend te sluiten
om de mensen, om jezelf….
Je ziet wat je voordien nooit zag,
de weg die zelfzeker vóór je lag
vervaagt tot een mild verlangen
En je bent niet langer sterk
maar klein en teder:
een zang van heimwee lokt je mee
je bent op weg naar huis.
Lieve Fred, we zullen je missen!
Liefs, Frouke
§
Voor Fred
jouw verbinding
gevonden hoe
hoofd en hart
uiteindelijk
naar elkaar bogen
samen groeiden
elkaar completeerden
kleurrijke bloei
van een prachtig mens
het Licht omstraalt
houdt jou vast
het is goed
Anneke de Klerk
§
Fred
eigenwijs
zelfs in de dood
met je bril op
ogen gesloten
pijn en verdriet
verdwenen, opgelost
klaar voor je laatste reis
ik zal onze gesprekken
missen bij de groente of
kaasafdeling, poëzie
in de supermarkt
de ander uitdagen
met lef en humor
daar hield jij van
muziekliefhebber
zeiler, bokser
schilder, dichter
vogelkenner
dapper en bewust
beschermend en trouw
net een roodborstje
wijs en spiritueel
net een uil
wandelaar
betrokken bij het
reilen en zeilen
hier op Aarde
de levenskunstenaar
is naar het Licht
vertrokken
Catherine van Vliet-Saivres
een gesprek op een woensdagochtend bij de expositie
van Caspar Lindeman in de Remonstrantse Kerk in Sommelsdijk
Voor Fred Hoogervorst
De gift van het schrijven
onder de clemente blik
van lokale portretten
kabbelt ons gesprek
hij overkanter
ik import, voor beiden
Flakkee als thuis
het vertalen van fotoboek
en gedichten over de woestijn
is aanleiding tot het schrijven
zijn aanhoudend uitnodigen om
literaire cafés te bezoeken
leiden tot gastoptreden
over de verre reizen op aarde
en de boeiende culturen
verwondering over het leven
naar binnen gaat de reis
inspiratie gevonden in
de gouden driehoek van
rozenkwarts, amethist, bergkristal
aangemoedigd en gesteund
door leden van het collectief
vijf jaar en negen jaar
een Reizende Dichter
Catherine van Vliet-Saivres
juli en november 2019
§