Wat als verdenken ook ver denken is …
verdacht
word jij er zomaar van verdacht
verdacht je eigen weg te gaan
verwachtingsvol begon jouw eigen reis
naar bergen ver en stranden vreemd
maar nog voor je daar …
je wilde eigenlijk nog verder
gebeurde het
dat er eigenlijk niets gebeurde
de mannen zaten een beetje te zeuren
en de vrouwen lachten zacht
aan een ander tafeltje onder …
een fles en geruchten deden de ronde
en jij nam in het voorbijgaan
en slok en het woord en gaf het door
zo vergleed het avondgloren
in een sprankelende sterrenhemel
de maan verlichtte de schaduwzijde
toen de nacht 12 uur sloeg
verscheen de macht met geweren
onder de arm en over de schouder
waar kom jij vandaan, vertel maar eens
het echode van weerskanten
waar ga jij naar toe, klonk het
ja, waar was jouw weg, begin en eind
in je geheugen was het niet meer te vinden
en dat maakte je verdacht
ooit was jouw reis begonnen
of was het allemaal verzonnen
Niels Snoek