’t Was een aerdig mannetje. Hie was mar net êênvûûftug hoag, die mit z’n vrouw in zeun de zael van ’t ziekenhûûs binnen kwam. In zenewachtig dat ’n was! Hie zou ommers geopereerd worre an z’n lever. Want iets zat ‘r nie goewd. Afijn, wat over in weer gepraet, Hie in z’n Braebants dialect in ik in ’t Flakkees. ’n Mooie miengelieng van woorden.
D’n volgenden ochend staet ’n inêêns an m’n aerem te sjorren. Tis half zesse! Ken ik al gaen doese? vraegt ’n an m’n. Ik zaege dat ’n dat an de zuster mot vraege. Laet die noe net binnenkomme! Kiek, menêêr Coolen, u mot uw pilletjes inneme voor de operaesie. Ken ik doese? Vraagt ’n opnieuw. Van mien wel ôôr, zeit de zuster.
Die ’n Braebander komt nae ’n kwartier uut d’n does in daer komt ’n weer naer m’n toe. Had ’n z’n operaesieschort verkêêrd om. Hie had de opening van voren. Ik zaege tegen z’n dat ’n dat schort om mot draoie. Mar weet je wat ’n toen dee? Hie dee ’t binnenstebûûten! Ik docht nog: Bin joe noe echt zo dom of wat is ’t? Ik stikkende van ’t lachen, ’t was oak gêên gezicht! Mar ’t was nie te merreken da’k zo most lache. Uuteindelijk zat z’n schort goewd, omdat ik de drukknaopen dicht gedaen hae.
Laeter, ik hae nie mêêr kenne slaepe, mar hie wel ôôr. Ik horende ’n snurke! Toch wieren wakker gemaekt, want hie most gaen. Op naer de chirurg. Ik hae ’n allerbeste gewenst in weg was ‘n. ‘K hae ’n nôôit mêêr gezien, want toen ’n ’n dag laeter van de IC ofkwam, was ik al verhûûsd, naer hûûs wel te verstaen.
Cora de Boed