vloedlijn
en, is het nu anders
anders dan de sporen
horen de grenzen opgerekt
uitgestrekt in hetzelfde
waar eindigt de rand
vallen we in kinderdroom
nog een lijn in het zand
varen naar de overtoom
de zee slaat zijn golven om
om en om door de branding
dingen neerleggend op een lijn
lijnen die lijden aan pracht en dood
vanuit de verte kijk ik toe
ververs mijn blik in regelmaat
hij glimlacht om het gedoe
en het veelal onnodig gepraat
Niels Snoek