Naar aanleiding van de ingebrachte opdracht tijdens een inspiratiebijeenkomst om een bestaand gedicht te herschrijven in het tegengestelde koos Niels Snoek uit de bundel ‘De tere bloemen van het verstand’ van Myrte Leffring (Van Gennep, 2016) het volgende gedicht:
Wankelend Licht
En door de duinen
door de zon beschenen duinen
waar hij is
waar hij is met mij
we zorgen dat we verdwalen
dat de dag ophoudt te bestaan
dat we samen blijven
samen zijn
en het glanzende zand in onze halzen
en we wachten
op de eerste stralen van de zon
Myrte Leffring
(met toestemming van haar geplaatst)
Hij zette het om in:
Donkere Nachtwolken
En over het water
door de maan onbeschenen water
waar ik ben
waar ik ben met jou
we blijven op het bekende strand
dat de nacht maar doorgaat
dat we elkaar kwijtraken
kwijtspelen
en het donkere water om onze voeten
en we rennen onze eigen weg
tot de maan tevoorschijn komt
Niels Snoek
Hij vroeg aan Tino van Kampen om van zijn gedicht weer een tegengestelde versie te maken:
Staalblauwe lucht
En over het land
het door de zon beschenen land
daar ben ik
daar ben ik alleen
ik ga naar onbekende verten
dat de zon blijft schijnen
dat wij elkaar vinden
omhelzen
en het lichte land om ons beiden
en wij gaan samen onze weg
tot de zon ondergaat
Tino van Kampen
Deze versie van Tino zou dus eigenlijk weer hetzelfde moeten zijn als het oorspronkelijke gedicht van Myrte.
Dat is maar ten dele het geval. Je kan je dan ook afvragen wat je allemaal tegengesteld maakt: werkwoorden, zelfstandig naamwoorden, voorzetsels ed. En moet er ook nog een acceptabel gedicht uitkomen …
Wel, het was een aardig experiment.
Hij stuurde het bovenstaande ter info naar Frank Mommersteeg.
Frank schreef: Ik doe even mee met het ‘vertaalexperiment’, als je het goed vindt – voordat ik jullie bijdragen las, noteerde ik:
Stilstaand duister
En langs het water
door de maan beschenen water
waar hij was
waar hij was met mij
Ontmoetten we elkander
alsof de dag weer openging
verloren liefde
en vertier
het dode zand in onze handen
strekkend
tot het laatste maankwartier
Frank Mommersteeg
En Frank vervolgt: Zoals je ziet heb ik mij enige poëtische vrijheden gepermitteerd. Ik lees vervolgens de versies van jou en Tino, ik vind de mijne wel een aardige toevoeging. Die Myrte zou daar blij mee moeten zijn of althans kúnnen zijn, dat drie dichters door haar gedicht zijn geïnspireerd tot een poëtisch ‘antwoord’ op haar gedicht.
Niels vervaardigde zich daarop en schreef e.e.a. aan Myrte waarop zij antwoordde:
Beste Niels,
Wat mooi dat mijn gedicht als inspiratie voor een nieuwe reeks heeft gediend. Je zou er een eindeloze estafette van kunnen maken en merken dat er steeds opnieuw andere woorden worden gekozen. Dat is het mooie van schrijven, denk ik. Iedereen maakt eigen keuzes. Dank voor het doorsturen!
Hartelijke groet,
Myrte
Het idee van een estafette viel in goede aarde bij een aantal Reizende Dichters:
Vleugellam
En op weg naar een mooie horizon
vol mogelijkheden en kansen
waar ik vloog
waar ik opging in die ander
verloren we elkander uit het oog
want de avondschemering brak aan
gebroken vleugels
en gesneuvelde liefde
aangespoeld bij het
beloofde witte zand
het getij was ongunstig
Magda Haan
krachtig
hier staan aan het begin
geen geplaveid pad eerder stagnatie
daar kroop ik
daar verloor ik mezelf
vond ik jou verankerde me aan jou
tot het ochtendgloren inzette
golvende baren
en ontluikende rancune
dwongen mij weg te drijven van
standvastige zwarte rotsen
hoe passend die verstarring
Sterre van Resum
Vermoeid
naar de eindstreep
over het asfalt
wandelde de groep
en wachtte jij ons op
gezellig samenzijn
tot het donker werd
in ongedwongen sfeer
onderdrukt verlangen
naar vrije toenadering
aarzelend intiem gebeuren
overbodig deze onzekerheid
Fred Hoogervorst
Opgelucht
naar huis
straat oversteken
van fiets stappen
huisdeur openen
verdrietige ontmoeting
praten tot laat in de avond
in beladen sfeer
jij wilde meer
boosheid kwam boven
ontkenning van gevoelens
opluchting bij afscheid
Annette van Riel
teleurgesteld
vertrek ik
loop door de lange laan
de deur sloeg ik achter mij dicht
een euforische ontmoeting
gedeelde stiltes in de vroege morgen
volledige harmonie
maar –
ik wil niet meer
overmand door verdriet
mijn denkvermogen aangetast
zo blijven wij dan
beide teleurgesteld
Anneke de Klerk
voldaan
komen wij
stap voor stap over de oprit
de deur staat al open
met een weeswelkom
klinkt er heel de dag een feestelijk gedruis
deels achter gesloten deuren
zodat –
niet iedereen weet
wat er straks staat te gebeuren
zal er een verstandige keus plaatsvinden
het huisaltaar
omvat nog vele geheimen
Anne Hanse
Terneergeslagen kwamen
wij stap voor stap de oprit af
de deur was gesloten
zonder woorden
bij de stilte van de dag
ging de deur op een kiertje open
zodat
iedereen wist
wat er ging gebeuren
was het een verstandige keuze?
Het toetsenbord
gaf haar geheimen prijs
Mieke van den Tol
Opgewekt gingen
zij in gestrekte draf het tuinpad op
ramen wagenwijd wapperend
harde muziek
uit schreeuwerige neonverlichting
vormde een muur van klanken
omdat
niemand zag
dat alles voorbij was
wat viel er verder te zeggen?
De geschiedenis
een perpetuum mobile
Greta Lugtmeier
Schijnspel
Droevig gaat
hij stapvoets het bos in
deuren vast, op slot
zacht geruis
bij bescheiden kaarslicht
als een kring van stilte
waarom
iedereen weet
dat hier begint
wat is er te verhullen?
De toekomst
stokt, bewegingloos
Catherine van Vliet-Saivres
foto’s: Niels Snoek (hij probeert met deze foto’s ‘wankelend licht’ in beeld te brengen)