Al vast passend bij de naam van de Literaire Cafés vanaf 2019:
Poëzie als zeewind
zeevisser
stormen getrotseerd
geslagen door vermoeidheid
slechts enkele slaapuren in zijn hut
de stank hangt zwaar in het schip
de kapitein aan het roer
dagen, werden nachten
de levens in zijn en Gods handen
wegen zwaar
het verlangen sterk naar de ‘wal’
zachte armen en hete kussen
naar kinderstemmen
papa!
vrijdag
bij het juiste getij
meren ze aan
kratten vis gestapeld
gevuld met scherfijs
de ruimen leeg
zeebenen
weer op het vaste land
Magda Haan