Een alternatief voor Poëzie als Zeewind van 4 juli 2020
ZOMERGEDICHTEN, verzameld door Magda Haan
(klik op deze link voordat u verder gaat)
Greta Lugtmeier:
Strandwandeling
.
De broek langzaam nat,
plas ik langs de vloedlijn.
De meeuwen die achter me dalen,
vraatzuchtig landen ze en eten
krabbetjes, kokkels en kleine kwallen.
Tot de enkels in het zilte nat,
kabbelen de gedachten
en vloeien onder water
in het zand de golfjes van het getij:
zo onderscheidt land zich van zee.
In het zand de golfjes van het getij
en vloeien onder water
kabbelen de gedachten.
Tot de enkels in het zilte nat.
Krabbetjes, kokkels en kleine kwallen
vraatzuchtig landen ze. En eten
de meeuwen die achter me dalen.
Plas ik, langs de vloedlijn,
de broek langzaam nat.
Klik hier voor gesproken tekst van dit gedicht door Greta
§
Anneke de Klerk:
Julie
ze glijdt door de dagen
schrijdt op blote voeten
door zacht warm zand
haar handen tasten
naar hemelsblauwe gaven
snelheid geeft vleugels
aan gedachtenspinsels
.
zo weeft ze kleurrijke uren
tot glansrijke stroken
jeugdig – vol overmoed
haar schoonheid vierend
wanneer ze danst – tussen
parelende dauwdruppels
en velden vol zuidenwindlelies
.
gevierde zomerdagen
waar ereprijs zingt
zonnekruid explodeert in kleur
frisgroen na een regenbui
vol zoete geuren – warme aarde
borders met trompetbloemen
bejubelen haar jeugd –
.
zee vol van verwachting
waar opspattende druppels
haar lach bewonderen
schaterend – deinend
op een kalme bries
wiegt de zeewinde
ook haar in slaap
§
Marian Kortekaas:
zon, zee en zand
.
de zon danst door de golven
speelt met geel groen
transparant licht
het blauw
aan de horizon
steekt krachtig af
tegen het zonnige uitzicht
de kolkende zee
geef een waterballet
golven zij deinen mee
schuimende koppen
eindigen met grote ovatie
in een spagaat
op het goud gele strand
§
Frouke Bienefelt:
wat kan ik van je houden
.
zee
onstuimige branding
licht op je spatten
.
in beweging gebracht
zee
waar vandaan waar naar toe
gevuld met ontelbare schatten
.
je wint altijd
zee
al kennen we veel van jou geheimen
we kunnen nooit jouw grootsheid bevatten
§
Niels Snoek:
zomerbedenksels
.
er dansen zomerhommels door mijn hoofd
ze zoemen mij in een dromerige slaap
en loeren achter mijn gesloten ogen
naar vluchtige afleiding van wat dan ook
de rook deert hen niet, ze zijn gewend
mijn niets doen vult de dag met laten
later is voor later, achter aan sluiten
in een lange rij van afstand, niet praten
het gele graan dat al weer vroeg
van het land zal gaan, geen gedachten
verbaasd dromen de hommels zich vlinders
§
Anne Hanse:
juli – hooimaand
.
het is maar een naam
mij doet het
terug denken aan toen
steeds turen naar de horizon
komt er regen
nee, het zal meevallen
alle zeilen bij
de pers loopt gesmeerd
met er achter de bandenwagen
vader erop om te tassen
en ’s avonds aan tafel
een blij en voldaan gezicht
wintervoorraad voor de koeien
ligt droog in de schuur
§
Mieke van den Tol:
zomer
.
ik heb de zomer in mijn bol
mijn verstand slaat helemaal op hol
ik wil alleen de zon nog kussen
maar ondertussen………….
.
heb ik geen zin meer om te werken
en dat ga je toch wel merken
want als er niets meer wordt gedaan
blijft het werk voor later staan
.
ik wil nu alleen nog maar genieten
van kievieten en margrieten
van het water en de wind
ik voel mij gelukkig als een kind
.
het werk kan dan wel even wachten
daarmee vermoei ik mijn gedachten
want ik heb de zomer in mijn bol
en daarvan is mijn hoofd nu vol
.
lang leve de zomer……
§
Magda Haan:
schilder met woorden
.
blauwe luchten
iedereen vliegt uit
.
ik lig al in vakantieland
in een ligstoel en bestel
cocktails met zwoele namen
.
ik koester
onder de warme stralen
fantasieën dagdromen
zomerse zinnen
.
goddelijke gerechten
bij ondergaande zon
.
ik zucht
en mijmer nog even door
.
als ik straks weer thuis ben
schilder ik gewoon
nog even met wat woorden
§
Catherine van Vliet-Saivres:
Julij
Op een rommelmarkt
ergens in Amerika gevonden,
een prent uit het verluchte
Getijdenboek De Zeer Rijke Uren
van de Hertog van Berry,
krijg ik zomaar cadeau van Judi.
.
Onder de blauwe hemelboog werken
landarbeiders, sikkel aan de hand
op gepaste afstand. Het gemaaide
graan wordt de oogst van de maand,
een koppel scheert de schapen,
de wol valt zachtjes op het gras.
.
Het kasteel met drie torens en de houten
voetbrug, omspoeld door twee rivieren,
stond ooit nabij Poitiers – mijn voorouders
komen uit deze streek – de kapel voor devotie
is al lang verdwenen en de bergen op
de achtergrond hebben nooit bestaan.
.
Adieu juno, juni,
tijden veranderen, ook de gebeden.
Tussen virusinfecties, voorbedachte
noodwet en demonstraties,
wees welkom juli, julij
en maak ons eindelijk blij.
§
Jolanda Holleman:
Even helemaal weg
.
Mijn ogen
koesteren het landschap:
zonovergoten en
groen groener groenst.
Al rondtrappend
laat ik alles achter me
en de ruimte in mijn hoofd
wordt groot groter grootst.
Ik kan erin verdwalen
net als in het echte leven
of..is dit het echte leven?
De zon glimlacht.
§